Rozdział V 'Plan'

       Patrzę się na postać przede mną i nie mogę uwierzyć własnym oczom.  Ubrany nadal w swój czarny garnitur zdobiony złotymi ornamentami  i białą koszule przygląda się nam z uwagą. Cienie pod oczami stworzone przez okoliczne światło postarza go o kilka lat. Włosy ma jak zawsze nienagannie przystrzyżone i ułożone.  Cały czas mam jedno pytanie w głowie.
-Co ty tu robisz? -pyta się Jace i podejżliwie mu się przygląda.-Pyślałeś co będzie z Maryse, Izzy, Alec'iem? Przecież Sebastian ich zabije, lub zrobi coś gorszego.
-Jestem ich przywódcą. - odpowiada spokojnie Robert bez cienia wątpliwości co do swych zamiarów.- Wszyscy są u góry w sypialniach, jakbyś nie zauważył. Jest już  noc, a po dzisiejszych wydarzeniach każdy chce odpocząć.
       Otwiera drzwi i ręką zaprasza nas do wejścia. Wchodzimy za nim i kierujemy się na piętro, gdzie prawdopodobnie znajduje się biuro dowódcy Ruchu Oporu. Ściany zamku wykonane są z kamienia i przyozdobione rodowymi gobelinami. Oświetlenie pomieszczeń zapewniają pochodnie przczepione za pomocą uchwytów do ścian. Na środku podłogi kortarza ciągnie się czerwony dywan wytarty w  niektórych miejscach. Co jakiś czas mijamy okno ukazujące ciemną noc poznaczoną złotymi punktami.
        Mijają kolejne minuty, a korytarz dalej ciągnie się w nieskończoność. Spoglądam w prawo i przyglądam się profilowi mojego męża. Jego rysy stały się ostre przez światło rzucane przez pochodnie. Szczęke ma mocno zaciśniętą, a wzrok utwiony w Robert'ie. Szew na rękawie marynarki jest rozerwany, a wargę ma rozciętą, lecz po walce pozostał tylko strupek. Robert otwiera wielkie drzwi i wchodzimy do ciemnego i zimnego pomieszczenia. Siadamy na dwóch drewnianych krzesłach, a przywódca  Ruchu Oporu za wiekowym dębowym biurkiem zasłanym papierami.
-Plan dotyczący obalenia Morgensterna jest prosty…- zaczyna starszy mężczyzna i wyjaśnia nam wszystko.
       Po dokładnym przestudiowaniu map Alicante doszedł do wniosku, że jego armia może wejść tylko główną bramą, a wpuścić ich może tylko ktoś z zezwnątrz. W tym momencie pojawia się Jace. Musi ich wpuścić do miasta. Jednak to nikt z nich nie zabije Sebastiana. Mam być niczym Judasz wbijając nóż w serce brata. Jestem jedyną osobą mogącą się zbliżyć do dyktatora. Sebastian nadal myśli, iż jestem zastraszona przez niego i mam taką udawać. Jak dostaniemy się do Alicante? Przejdziemy przez Bramę i powiemu wszystkim, że uciekliśmy. Plan jest prosty,ale wystarczy jeden bład i wszystko runie.

- Jace, a jak coś pójdzie nie tak?- pytam, kiedy stoję przed lustrem w samej bieliźnie w pokoju, który otrzymaliśmy, i oglądam nowe runy na ramieniu i nad sercem.
- Wszystko będzie dobrze.- mówi podchodząc do mnie w samych bokserkach.
      Obejmuje mnie w tali od tyłu i składa delikatny pocałunek na nagiej skórze mojego ramienia. Przez moje ciało przechodzi przyjemny dreszcz. Odwracam się do niego i całuje go w usta, lecz jest to tylko całus. Chłopak się schyla do mnie i chce więcej. Nie mogę powiedzieć, że i ja tego nie chcę. Nie kochaliśmy się odkąd mój brat przejął władze.
-Ogłaszam was mężem i żoną.- szepcze mi do ucha mój mężczyzna i schyla się do moich ust. Przystaje jednak centymetr od nich i czeka na moją reakcj. Obejmuję go za szyję i mówię.
- Możesz pocałować pannę młodą.
     Pocałunek jaki następuje po tych słowach jest namiętny i powtarzany kilka dziesiąt razy w ciągu całej nocy.
                                                                    **********"*****************
              Jak wam się podoba? Mi osobiście wcale. Pisałam ten rozdział trzy razy i za każdym ktoś mi go kasował.  Jak tam święta? U mnie udane:-)
Pozdrawiam Romantyczna Egoistka.
Ps. Zostały dwa rodziały do końca :-P  :'(